Erotomania

Mirosława Majerowicz-Klaus

Seksoholizm nie daje możliwości ani szansy na bliskość, mimo że osoba nim dotknięta może autentycznie pragnąć bliskości i jej poszukiwać. Im bardziej uzależniony pragnie bliskości, tym bardziej wchodzi w zaburzone zachowania erotyczne, co powoduje reakcję błędnego koła.

Czym jest erotomania?

Erotomania (seksoholizm) jest uzależnieniem od seksu i chorej miłości. Jest to problem funkcjonowania mózgu. W literaturze specjalistycznej powszechnie stosowanym terminem określającym erotomanię jest „niedojrzałość psychoseksualna”. Niedojrzałość ta rozumiana jest przede wszystkim jako zaburzenie wynikające z faz rozwoju psychoseksualnego człowieka.

Erotomania jest chorobą. Jest to uzależnienie równie groźne, jak narkomania czy alkoholizm. Polega na przymusie zaspokajania nieliczącej się z nikim i niczym, obsesyjnej, czyli niezaspokojonej, potrzeby rozładowania seksualnego, które pozbawione jest uczuć i elementarnego szacunku do siebie i drugiego człowieka. Jest to przymus podejmowania czynności seksualnych, który zaczyna rządzić życiem osoby uzależnionej.

Dla erotomana osoba ludzka jest tylko przedmiotem, obiektem żądzy seksualnej, narzędziem służącym do chwilowego zaspokojenia obsesyjnej potrzeby seksualnej i rozładowania napięcia emocjonalnego.

Człowiek dotknięty problemem erotomanii unika zaangażowania, bliskości, więzi, jedności. Nie może w pełni realizować ról wynikających z płci zarówno kobiecej, jak i męskiej. Nie potrafi podejmować zadań dorosłej kobiety, żony, matki ani dorosłego mężczyzny, męża, ojca.

Dla seksoholika bliskość w związku jest zagrażająca, bo w dzieciństwie najczęściej przeżył traumatyczne doświadczenia związane z bliskością z matką, z rodzicami. Badania dowodzą, że matki erotomanów to najczęściej osoby niedojrzałe emocjonalnie, tworzące z synami lub córkami związki symbiotyczne. Są nadopiekuńcze. W okresie dorastania synów odgradzają ich od świata męskiego, nie pozwalają na męską inicjację ani wejście w świat mężczyzn. Ojcowie osób dotkniętych erotomanią są albo nieobecni w wychowaniu syna lub córki, nawet jeśli mieszkają wspólnie z matką i dziećmi, albo odrzucają swoje dziecko lub są wycofani, w życiu nieobecni, skupieni na sobie i swoich sprawach.

Seksoholik jednocześnie pragnie bliskości i się jej boi.

Erotyka jest wpisana w naturę człowieka. Jest czymś, co jest człowiekowi dane i zadane, żeby mógł się rozwijać i dojrzewać. Taki rozwój jest możliwy tylko przy udziale rozumu i wolnej woli. W erotomanii górę biorą działania impulsywne, bezrefleksyjne, bez odpowiedzialności, bez udziału wolnej woli, która zostaje zniewolona już w dzieciństwie. W zdrowym związku erotyka jest środkiem prowadzącym do przeżywania swojej płciowości w relacji z partnerem. W seksoholizmie staje się celem samym w sobie. Uzależniony podporządkowuje jej całe swoje życie: myśli, wyobrażenia, fantazje, zachowania. W wyniku tego wchodzi w sytuację przymusu, dążenia do zaspokojenia żądzy na różne sposoby, między innymi poprzez: