Terapia odwykowa

Marta Tomaszewska-Skwarek

Najczęstszym pytaniem osoby żyjącej z alkoholikiem jest: „Jak zmusić kogoś do zaprzestania picia i podjęcia leczenia?”.

Często jest tak, że osoby żyjące z alkoholikiem, poszukując pomocy, przychodzą do gabinetu terapeutycznego i chcą, żeby terapeuta „przemówił do rozsądku” partnerowi, który pije. Niestety, oczekiwania te są nie do spełnienia. Po pierwsze osoba uzależniona od alkoholu sama musi podjąć decyzję o kontakcie z placówką odwykową; po drugie, żeby podjąć leczenie, musi być trzeźwa.

Motywacja do leczenia występuje tylko wtedy, gdy osoba pijąca zaczyna dotkliwie odczuwać straty, na przykład: kłopoty w relacjach, zagrożenie utraty pracy, strach przed utratą rodziny, mieszkania. Alkoholik musi doświadczać konsekwencji swojego picia, inaczej nie będzie w stanie skonfrontować się ze stratami ani poczuć pustki.

Niestety, rodzina często przyczynia się do tego, że alkoholik nie podejmuje leczenia. Działania najbliższych, takie jak: wylewanie alkoholu, usprawiedliwianie partnera w pracy, wśród znajomych, podwożenie samochodem, zabieranie kluczyków do samochodu, zamykanie w domu, ciągłe kontrolowanie, „usługiwanie”, wspólne picie (np.: „Może wtedy wypije mniej”, „Może wtedy nie pójdzie do kolegów”), czy też ciągłe tłumaczenie (np.: „Ma taką stresującą pracę”), powodują, że alkoholik nie doświadcza konsekwencji swojego zachowania ani związanych z tym przykrych uczuć. Co za tym idzie, nie widzi problemu, więc nie dostrzega potrzeby zaprzestania picia ani podjęcia terapii.

Decyzja o leczeniu

W momencie podjęcia decyzji o terapii osoba uzależniona staje przed wyborem sposobu leczenia. Często terapia odwykowa kojarzy się z życiem przez jakiś czas w odosobnieniu i zamknięciu z ludźmi, których nie zawsze chciałoby się poznać. Warto wiedzieć, że część osób uzależnionych od alkoholu do pewnego momentu może całkiem dobrze funkcjonować społecznie i wywiązywać się z niektórych ról społecznych. Myślenie, że leczący się odwykowo są zdegenerowani i zdegradowani społecznie, jest mocno przesadzone i powoduje odkładanie decyzji o leczeniu oraz dalszy rozwój choroby alkoholowej.

Jaki rodzaj leczenia?

Osoba uzależniona od alkoholu ma do wyboru trzy możliwości leczenia.

Osoba uzależniona od alkoholu ma do wyboru trzy możliwości leczenia.

• Oddziały zamknięte – w których przebywa się cały okres terapii; terapia na miejscu trwa około 6-7 tygodni. Często zalecane są osobom, które mają duże trudności z zachowaniem abstynencji. Przebywanie na oddziale zamkniętym daje swego rodzaju poczucie bezpieczeństwa, ponieważ jest się pod kontrolą personelu przez większą część dnia.
• Przychodnie – w których zajęcia odbywają się trzy razy w tygodniu po dwie godziny, jest także możliwość wyboru uczestniczenia w grupie rano lub wieczorem. Jest to szczególnie istotne dla osób pracujących, które nie są w stanie podjąć terapii na oddziale zamkniętym lub na oddziale dziennym. W związku z rozłożeniem terapii na trzy spotkania w tygodniu trwa ona około roku.
• Oddziały dzienne – jest to pośrednia forma terapii, ponieważ zajęcia odbywają się od poniedziałku do piątku, od rana do popołudnia, a resztę dnia pacjent spędza w domu z rodziną. Terapia taka trwa około siedmiu tygodni. Pacjentowi przysługuje zwolnienie lekarskie. Korzystając z oddziału dziennego, pacjent jest trochę pod ochroną, musi jednak żyć i radzić sobie wśród ludzi i otaczającego go świata pełnego wyzwalaczy. Daje mu to możliwość ćwiczenia w tzw. bezpiecznych warunkach.