W pułapce wirtualnego seksu

Iwona Ulfik-Jaworska

Internet – jako dynamicznie rozwijające się medium cyfrowe – daje człowiekowi ogromne, nieznane wcześniej możliwości, ale dla wielu użytkowników stał się także przestrzenią podejmowania i realizowania zachowań seksualnych.

We współczesnym świecie wielu osobom trudno jest wyobrazić sobie życie bez Internetu. W różnych sytuacjach jest on niezastąpionym i wręcz niezbędnym narzędziem funkcjonowania. Stał się częścią naszej codzienności, ułatwiając nawiązywanie kontaktów i komunikowanie się z innymi osobami, poszukiwanie oraz zamieszczanie informacji, czy też zapewniając dostęp do szeroko rozumianej rozrywki.

Zachowania seksualne podejmowane w sieci określane są jako internetowe aktywności seksualne (seks wirtualny albo seks internetowy) i obejmują wszelkiego rodzaju ekspresję seksualną w sieci, na przykład:

• oglądanie cyberpornografii – także ściąganie filmów, zdjęć, jak również zamieszczanie tego typu materiałów,
• cyberseks – jest to forma erotycznej rozmowy w sieci w czasie rzeczywistym, opisująca doświadczenia seksualne lub wywołująca doznania o charakterze seksualnym,
• korzystanie z portali randkowych – przeglądanie, zamieszczanie ofert seksualnych, poszukiwanie partnerów seksualnych,
• pozowanie nago przed kamerą internetową,
• zaangażowanie w sieciowe gry erotyczne i pornograficzne oraz inne działania.

Motywacja do podejmowania tego typu aktywności może być bardzo różnorodna. Zazwyczaj chodzi o zaspokojenie potrzeb seksualnych, ale również: zaspokojenie potrzeb emocjonalnych i społecznych, poszukiwanie partnerów seksualnych, kontakt z mniejszościami seksualnymi, pogłębienie już istniejącego związku partnerskiego, realizowanie fantazji seksualnych – niemożliwych do spełnienia poza siecią, zaspokajanie ciekawości seksualnej czy poszukiwanie korzyści materialnych i wiele innych.

Cyberpornografia to dostępne w Internecie wszelkiego rodzaju wytwory, jak: teksty, zdjęcia, grafiki, filmy, gry, które koncentrują się na eksponowaniu aktywności seksualnej i/lub sfery genitalnej, co do których można przypuszczać, że zostały wykonane w celu wzbudzenia podniecenia seksualnego u określonej (nierzadko bardzo wąskiej) grupy odbiorców i które podniecenie to rzeczywiście wywołują. W porównaniu z pornografią dostępną w mediach tradycyjnych cyberpornografia jest:

• bardziej dostępna,
• niejednokrotnie prezentuje najbardziej dewiacyjne zachowania seksualne (m.in.: gwałty, pedofilię itp.),
• daje możliwość nie tylko odbioru, ale również ściągania pornografii i publikowania w sieci materiałów o zawartości pornograficznej (w tym także własnych amatorskich materiałów, np.: krótkich filmów, zdjęć czy tekstów).

Cyberseks (określany przez internautów m.in. jako „cybering”, „cam2cam”) jest to forma erotycznej rozmowy za pośrednictwem Internetu pomiędzy co najmniej dwiema osobami, które przesyłają do siebie wiadomości tekstowe o charakterze erotycznym (albo prezentują za pośrednictwem kamery internetowej swoje zachowania i reakcje seksualne), w celu stymulowania podniecenia seksualnego i doprowadzenia do orgazmu. Może temu towarzyszyć, choć nie jest to konieczne, masturbacja jednego lub wielu uczestników tej interakcji.

Wraz z rozwojem technologii zmieniają się narzędzia i formy aktywności seksualnych w sieci. W internetowych sex shopach można znaleźć różnorodne akcesoria do uprawiania wirtualnego seksu, między innymi: okulary bezprzewodowe 3D, specjalne nakładki na penisy czy wibratory dopochwowe i analne, stymulujące każdego w taki sposób, w jaki sobie tego zażyczy.

Oprogramowanie komputerowe w cyber-sex-biznesie również się rozwija, na przykład gry erotyczne i pornograficzne coraz częściej mają rozbudowane fabuły oraz możliwość modelowania partnerów, gdzie do wyboru jest kilkaset postaci. Dzięki technikom przechwytywania rysów twarzy ze zdjęcia można uprawiać seks z wybranym politykiem, pierwszą miłością ze szkoły podstawowej czy gwiazdą porno – nie ma tu żadnych barier. Dzięki ekranom 3D i różnego rodzaju akcesoriom można „zanurzyć się” w wirtualnej rzeczywistości i odczuwać niemal w identyczny sposób jak w świecie rzeczywistym.

Kto korzysta z wirtualnego seksu?

Internetowe aktywności seksualne, w tym cyberpornografia i cyberseks, zyskują coraz większą popularność wśród internautów. Trudno jest określić zakres i rozpowszechnienie tego typu zachowań, jednak seksuolodzy i psycholodzy podkreślają, że wraz z rozwojem i upowszechnianiem się Internetu przybywa osób korzystających z wirtualnego seksu.

Badania pokazują, że mężczyźni w większym stopniu niż kobiety angażują się w seks internetowy, korzystając przede wszystkim z cyberpornografii. Niektórzy badacze wskazują, że kobiety bardziej niż mężczyźni preferują rozmowy o seksie, cyberseks oraz randki z osobami poznanymi w sieci.

Z wirtualnego seksu korzystają zazwyczaj:

• osoby młode – często niepełnoletnie oraz tzw. młodzi dorośli pragnący zaspokoić swoją ciekawość i poszukujący edukacji seksualnej,
• osoby w starszym wieku – np.: mężczyźni mający problemy z potencją czy starsze kobiety pragnące ukryć niedoskonałości swojego ciała,
• osoby o orientacji homo- i biseksualnej.

Polskie badania ankietowe wśród 3000 uczniów, przeprowadzone na Mazowszu, pokazały, że wirtualny seks uprawiał co dziesiąty uczeń ostatnich klas szkoły podstawowej i aż co piąty gimnazjalista. Aż 73% obejrzało co najmniej jeden film pornograficzny, a 17% uczniów przegląda strony pornograficzne regularnie.

Wirtualny seks często podejmują także osoby:

• mające kompleksy związane z wyglądem,
• osamotnione,
• nieśmiałe i mające problemy z nawiązywaniem relacji społecznych,
• niejednokrotnie jeden z małżonków lub oboje, zwłaszcza gdy przeżywają w swoim związku trudności – np. o charakterze seksualnym, emocjonalnym, finansowym. W takiej sytuacji seks internetowy może stanowić ucieczkę od przeżywanych problemów, ale jednocześnie jeszcze bardziej je nasila.