Katarzyna Litwińska-Rączka
Emocje zależne są od cech wrodzonych – genetycznych, oraz w większym stopniu od uczenia się, czyli wynikają z naszych doświadczeń. Szczególnie ważną rolę w rozwoju emocjonalnym odgrywają doświadczenia z najwcześniejszych etapów życia, a także te, które wywołały bardzo silne reakcje emocjonalne.
U bardzo małego dziecka emocje, jakich doświadcza, to odczucia matki oraz reakcje na stan fizjologiczny ciała, jak: głód, nasycenie, wygoda, niewygoda, ból itp. Kiedy dziecko rodzi się, gotowe jest przeżywać emocje związane ze stanami przyjemności i nieprzyjemności, przykrości. Jeszcze ich nie różnicuje, ale komunikuje je otoczeniu – płaczem, ruchami ciała, mimiką. Potrafi też odbierać emocje opiekunów.
Wraz z rozwojem emocje różnicują się na drodze nazywania ich przez opiekunów oraz obserwacji i naśladownictwa. Dziecko nabywa umiejętność przeżywania coraz bardziej zróżnicowanych emocji i sposobów wyrażania, charakterystycznych dla danej emocji.
Mechanizmem bardzo znaczącym dla rozwoju emocjonalnego dziecka jest umiejętność wnikliwej obserwacji przez matkę tego, co dziecko przeżywa, adekwatnego interpretowania i odpowiadania na te doznania. Szczególnie ważna dla prawidłowego rozwoju emocjonalnego jest akceptacja wszelkich stanów emocjonalnych, przeżywanych przez małego człowieka, oraz nauka sposobów ich wyrażania.
Jak działają emocje?
Emocje określane są jako czteroczęściowy proces obejmujący:
- pobudzenie fizjologiczne,
- subiektywne odczucia,
- interpretację poznawczą – czyli ocenę,
- ekspresję behawioralną – mimiczną i pantomimiczną.
Zostało jeszcze 78% artykułu
Subsktypcja Relate© pozwoli Ci przeczytać tekst do końca...
Testuj bezpłatnie Czytelnię Relate©
Przetestuj bezpłatnie subskrypcję i korzystaj z dostępu do Platformy Relate© z drugą połówką.
Testuj Czytelnię Relate©- Wystarczy, że jedna osoba z pary posiada subskrypcję.
- Możesz zrezygnować w dowolnym momencie.
- Masz już subskrypcję? Zaloguj się